ഉദാത്തമായതവനവൻ ഉയിർ മാത്രം

 

ഉപ്പുചേർക്കാത്ത കഞ്ഞിയിത്തിരി 

ഉറ്റി വീഴുന്ന കണ്ണീരു ചേർത്തുണ്ടതുണ്ടോ

ഉറ്റതെന്നേറ്റ് ചേർത്ത ഉറവിലേതെങ്കിലും

ഉൾക്കാമ്പ് കരിയുമളവിൽ ഒറ്റിയതോർമ്മയുണ്ടോ

ഉപ്പനെപ്പോൽ ഒപ്പമിരുന്ന് കണ്ട്

ഉച്ചവെയിലിലേക്ക് തള്ളിയ തകപ്പനുണ്ടോ

ഉറക്കത്തിലൊരുമാത്ര കരിങ്കനവായ്പ്പോലും വരാതെ

ഉണ്മയെന്ന് ഒരുക്ഷണം ഇടിച്ചിറങ്ങിയ നിനവതുണ്ടോ

ഉൾ വലിയലുകൾ ഉണക്കിക്കളയലുകൾ

ഉപരിപ്ലവമായ കാട്ടായ്മകൾ കൊണ്ട്

ഊട്ടുപുര വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചോരുണ്ടോ

ഉണ്ട് ഉണ്ടെന്നാണുത്തരമെന്നാകിൽ

ഊറ്റം കൊള്ളുകയെന്റെ സോദരാ

ഊറയ്ക്കിട്ടപോൽ തന്നെ കിടക്കട്ടെയോർമ്മകൾ

ഉതവാതെ പോകില്ല നാളെയുടെ കനൽപ്പാത താണ്ടുവാൻ

ഉരുകിയുമിത്തീയിൽ നീറിയുള്ളിലെ ഉഷ്ണവും

ഉപ്പ് വെച്ച ലോഹമൊന്ത പോൽ കരളും കയ്പ്പൊക്കെയും

ഉലയിലെ കത്തി പോൽ കത്തി നിൽക്കട്ടെ

ഊറിവരുമതിൽ നിന്ന് കവിതകളായിരം

ഉയരമത്രയേറെയുണ്ടവനിലേക്കെന്നല്ല

ഉണ്ടവനവനിയെലെയോരോ പുൽനാമ്പിനൊപ്പവുമുൾപ്പുളകമായ്